ශ්‍රී ලංකාවේ දිස්ත්රික්ක 25 ක් හා පළාත් 9 ක් ලෙස නම් කර ඇත. මධ්‍යම රජය විසින් පත් කරනු ලබන දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයෙකු යටතේ සෑම දිස්ත්‍රික්කයක්ම පරිපාලනය කෙරේ. දිස්ත්‍රික් ලේකම් කාර්යාලයේ ප්‍රධාන කාර්යයන් වන්නේ මධ්‍යම රජයේ සහ ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලවල සන්නිවේදන හා ක්‍රියාකාරකම් සම්බන්ධීකරණය කිරීමයි. දිස්ත්‍රික් ලේකම් කාර්යාලය දිස්ත්‍රික් මට්ටමින් සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ අධීක්‍ෂණය කිරීම සහ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් සඳහා පහළ මට්ටමේ උපකොට්ඨාශවලට සහාය වීම මෙන්ම දිස්ත්‍රික්කයේ ආදායම් එකතු කිරීම සහ මැතිවරණ සම්බන්ධීකරණය කිරීම ද වගකීම වේ. දිස්ත්‍රික්කයක් ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශ ගණනාවකට බෙදා ඇත (සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශ ලෙස හැඳින්වේ), ඒවා ග්‍රාම නිලධාරී වසම් 14,022 කට බෙදා ඇත. දිවයිනේ ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාස 231ක් ඇත
ඉතිහාසය
රාජධානියක් පළාත් තුනකට බෙදා ඇත; රජරට, රුහුණු, මලය රට. මේවා තව දුරටත් කුඩා ඒකක වලට බෙදන ලදී. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, පළාත් ගණන වැඩි වූ නමුත්, දෙවන මට්ටමේ පරිපාලන අංශය දිගටම අනුපාතය විය. කෙසේ වෙතත්, අවසානයේ රට එක් රාජධානියකට වඩා බෙදීමත් සමඟ විදේශීය යටත් විජිත දූත මණ්ඩල ගොඩබෑම සහ රටේ කොටස් ඔවුන්ගේ පාලනයට නතු වීමත් සමඟ මෙම ව්‍යුහය වෙනස් වීමට පටන් ගත්තේය. කෝට්ටේ රාජධානියේ භූමිය කෝරළ හතළිහකට බෙදා ඇත. කෝරළයට කුඩා මිලීෂියා කණ්ඩායමක් සමඟ ඔවුන්ගේම සිවිල් සහ හමුදා නිලධාරීන් සිටියහ. යාපනය රාජධානියේ පළාත් හතරක් සහිත මෙයට සමාන පරිපාලන ව්‍යුහයක් තිබූ බව පෙනේ.
District
දිස්ත්රික්ක
மாவட்டம்
| කාණ්ඩය | දෙවන මට්ටමේ පරිපාලන අංශය | |
| ස්ථානය | ශ්‍රී ලංකාව | |
| අංක | 25 (1984 පෙබරවාරි වන විට) | |
| ජනගහනය | 92,238–2,324,349 | |
| ප්‍රදේශ | 699–7,179 km² | |
| රජය්‍ය ආයතනය | දිස්ත්‍රික් ලේකම් කාර්යාලය | |
| උප කොට්ඨාශ | ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශය |
1505 දී පෘතුගීසීන් මෙරටට පැමිණීමෙන් පසු රටේ සමහර කොටස් අත්පත් කර ගන්නා විට, ඔවුන් අඩු වැඩි වශයෙන් ශ්‍රී ලංකා පාලකයන් අනුගමනය කළ පරිපාලන ව්‍යුහයම පවත්වාගෙන ගියේය. මෙරට ලන්දේසි පාලන සමයේදී ඔවුන්ගේ පාලනය යටතේ පැවති භූමි ප්‍රදේශය පරිපාලන අංශ තුනකට බෙදා තිබුණි. මේවා පෙර ක්‍රමවල මෙන් දිසාවට බෙදා ඇත. බ්‍රිතාන්‍යයන් මුලින් මෙම ක්‍රමය දිගටම කරගෙන ගිය නමුත් 1796 සිට 1802 දක්වා ප්‍රතිසංස්කරණවලින් පසුව රට වාර්ගික සංයුතියට අනුව බෙදී ගියේය. 1833 දී කෝල්බෲක් - කැමරන් ප්‍රතිසංස්කරණ මගින් මෙය අහෝසි කරන ලද අතර, දිවයින දේශපාලනිකව සහ පරිපාලනමය වශයෙන් තනි ඒකකයක් බවට පත් කරමින් ව්‍යවස්ථාදායක සභාවක් පිහිටුවන ලදී. පළාත් පහක් නිර්මාණය කර, පසුව නවයක් දක්වා පුළුල් කරන ලද අතර, මේවා දිස්ත්රික්ක විසි එකකට බෙදා ඇත. මෙම දිස්ත්රික්ක පරිපාලනය කරනු ලැබුවේ දිසාපතිවරුන් හෝ සහකාර දිසාපතිවරුන් ලෙස හඳුන්වන නිලධාරීන් විසිනි.
1955 දී, දිස්ත්‍රික්කය රටේ ප්‍රධාන පරිපාලන ඒකකය ලෙස ආදේශ විය. 1961 අප්‍රේල් මාසයේදී අම්පාර දිස්ත්‍රික්කය නිර්මාණය කරන ලද අතර ඉන් අනතුරුව 1978 සැප්තැම්බර් මාසයේදී නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් මගින් මුලතිව් සහ ගම්පහ දිස්ත්රික්ක නිර්මාණය කරන ලද අතර එමඟින් පළාත ප්‍රධාන පරිපාලන ඒකකය ලෙසද නැවත හඳුන්වා දෙන ලදී. අවසන් වරට නිර්මාණය කරන ලද දිස්ත්‍රික්කය 1984 පෙබරවාරි මාසයේදී කිලිනොච්චිය වන අතර වත්මන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ (1978) ශ්‍රී ලංකාවේ භූමි ප්‍රදේශය පරිපාලන දිස්ත්රික්ක 25 කින් සමන්විත බව සඳහන් වේ. ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනාවක් මගින් මෙම දිස්ත්රික්ක බෙදීමට හෝ ඒකාබද්ධ කිරීමට හැකිය
